Bielactwo jest chorobą skóry, w której dochodzi do zaburzenia komórek barwnikowych. Wyróżnia się dwa rodzaje bielactwa: wrodzone oraz nabyte. Bielactwo wrodzone jest chorobą o podłożu genetycznym, która pojawia się w momencie urodzenia. Jeżeli zmiany obejmują całą powierzchnię ciała, wówczas jest to albinizm. W przypadku gdy zmiany ograniczają się do niewielkiego obszaru ciała, choroba klasyfikowana jest jako albinizm częściowy.
U chorych zaburzona zostaje produkcja melaniny, która jest podstawowym pigmentem w skórze. Charakterystycznym objawem jest wówczas bardzo jasna skóra oraz włosy.
Bielactwo nabyte spowodowane jest rozpadem komórek barwnikowych. U chorych można zaobserwować nieregularne, białe plamy, które znacząco różnią się kolorystyką od zdrowej skóry. Choroba ma podłoże genetyczne, jednak pod uwagę brany jest również udział układu immunologicznego.
Leczenie bielactwa jest bardzo trudne, a także czasochłonne. Stosowana jest głównie miejscowa fotochemioterapia. Wskazane jest również leczenie PUVA, jednak efekty są widoczne nieraz po kilku latach.
W metodzie tej chory zażywa odpowiednie leki, a jednocześnie poddawany jest naświetlaniu promieniami ultrafioletowymi. Leczenie PUVA stosuje się tylko w nielicznych przypadkach. Spowodowane jest to zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka skóry.
